Commedia all'italiana

Commedia all'italiana – przegląd włoskich komedii w Kinie NCKF

Od Federica Felliniego, przez uśmiechniętego Vittorio De Sicę, aż po do Marco Ferreriego – włoskie komedie mają wiele twarzy. Kino Narodowego Centrum Kultury Filmowej  w marcu zaprasza na Commedia all'italiana, czyli przegląd najciekawszych włoskich komedii z lat 1953-1976. W trakcie ośmiu seansów przypomnimy czasem lekkie, często ironiczne i zdecydowanie zawsze zabawne historie we włoskim stylu. Klasyczne włoskie tragikomedie doskonale charakteryzują tożsamość włoskiej kultury – jej wewnętrzne sprzeczności i komplikacje. W konteksty włoskiej kultury widzów w trakcie prelekcji wprowadzać będą członkowie Studenckiego Koła Naukowego ItaliAMO działającego przy Zakładzie Italianistyki Uniwersytetu Łódzkiego. Współorganizatorem przeglądu jest Włoski Instytut Kultury w Warszawie (Istituto Italiano di Cultura di Varsavia).

Bilety na wszystkie pokazy w cenie 15 zł.

Harmonogram przeglądu:

1.03.2025 19:30 Odeon: Wałkonie + prelekcja

7.03.2025 19:30 Odeon: Fanfaron + prelekcja

8.03.2025 19:30 Urania: Mandacik proszę + prelekcja

14.03.2025 19:30 Urania: Ciężkie życie

15.03.2025 19:30 Urania: Gra złudzeń + prelekcja

21.03.2025 19:30 Odeon: Wielkie żarcie + prelekcja

22.03.2025 19:30 Urania: Fantozzi + prelekcja

29.03.2025 19:30 Urania: Odrażający, brudni, źli + prelekcja

Opisy filmów:

Wałkonie, 1953, reż. Federico Fellini

Film Federica Felliniego – jednego z najważniejszych włoskich reżyserów w historii. Pięciu przyjaciół z dobrych rodzin spędza dni bezczynnie między kawiarniami, bilardem, włóczęgą, bezsensownymi romansami i próżnymi projektami: Fausto, Moraldo, Alberto, Leopoldo i Riccardo. Uznany za kluczowe dzieło w artystycznej ewolucji Federico Felliniego, film ma wyraźne elementy autobiograficzne, które odzwierciedlają także ważne zmiany społeczne we Włoszech.

Fanfaron, 1962, reż. Dino Risi

W tym włoskim kultowym filmie nieśmiały, młody student spotyka przez przypadek niedojrzałego mężczyznę w średnim wieku i oboje spędzają razem dzień. Ponieważ jest środek sierpnia i trwa święto narodowe, miasto jest opustoszałe, a oni wyruszają samochodem w poszukiwaniu przygód.

Mandacik proszę, 1960, reż. Luigi Zampa

Komedia z Vittorio De Sicą. Otello Celletti jest bezrobotnym byłym żołnierzem z małego miasteczka w Lacjum. Pewnego dnia otrzymuje list, w którym napisano, że dostał pracę jako tragarz na targu miejskim, pomimo prośby o wstąpienie do lokalnej policji. Nie chcąc przyjąć nowej pracy, udaje mu się spotkać z burmistrzem miasta i uzyskać stanowisko, o które się ubiegał. Jako policjant Otello może w końcu zemścić się na wszystkich.

Ciężkie życie, 1964, reż. Carlo Lizzani

Robotnik Luigi Bianco jedzie do Mediolanu z zamiarem dokonania ataku na siedzibę firmy górniczej, odpowiedzialnej za poważny wypadek. Zmienia jednak zdanie i pozwala się całkowicie zintegrować z życiem metropolii Lombardii.

Gra złudzeń, 1972, reż. Luigi Comencini

Bette Davis gra ekscentryczną milionerkę, uzależnioną od gry w karty. Co roku odwiedza Rzym ze swoim sekretarzem i byłym kochankiem, George'em (Joseph Cotton), aby zagrać z Peppino (Alberto Sordi), śmieciarzem, i Antonią (Silvana Mangano), sprzątaczką, która mieszkała w slumsach niedaleko jej willi z piątką dzieci. Oferuje parze milion lirów, aby zagrali z nią i George'em w grę karcianą zwaną „scopone”, której jest namiętnie oddana, a w której Antonia jest mistrzynią.

Wielkie żarcie, 1973, reż. Marco Ferreri

Arcydzieło Marco Fereriego. W rolach głównych Marcello Mastrioanni i Michel Piccoli. Czterej mężczyźni spotykają się na uczcie w podmiejskiej willi, by popełnić samobójstwo z przejedzenia. Ugo, restaurator, Michel, reżyser telewizyjny, Philippe, sędzia śledczy, i Marcello, pilot linii lotniczych, wszyscy zdają się być w doskonałych nastrojach. Najróżniejsze dania trafiają na stół jedno po drugim, bez żadnej przerwy.

Fantozzi, 1975, reż. Luciano Salce

Nieistotny trybik w kołach dużej firmy, Fantozzi rozpoczyna swoje dni walcząc z czasem, przepełnionymi autobusami i nadmiarem obowiązków w pracy. A w domu nie jest lepiej. Ani w wolnym czasie. Film śledzi zabawne udręki naszego antybohatera, który próbuje odnaleźć się w życiu.

Odrażający, brudni, źli, 1976, reż. Ettore Scola

Opowieść traktuje o typowej wielopokoleniowej włoskiej rodzinie, zamieszkującej rozpadający się barak w slumsach na obrzeżach "Wiecznego miasta". Głównym "bohaterem" jest Giacinto Mazzatella (Nino Manfredi), głowa owej włoskiej rodzinki ma obsesje na punkcie pieniędzy, które otrzymał jako odszkodowanie za uraz oka. Od teraz, jego egzystencja skupia się na ukrywaniu dobytku przed chciwą rodziną, która nie zawaha się użyć wszelkich środków dla zawłaszczenia owej fortuny.

Organizatorzy przeglądu: Włoski Instytut Kultury w Warszawie (Istituto Italiano di Cultura di Varsavia), Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Prelekcje wygłaszane przez Studenckie Koło Naukowe ItaliAMO działające przy Zakładzie Italianistyki Uniwersytetu Łódzkiego.